Testimonials

Juan

Getuigenis 1

In een periode van intense stress en angst in mijn leven, stuitte ik op een oecumenisch forum (niet specifiek christelijk) waar ik las dat het belangrijk is om goed voor je lichaam te zorgen. Nu wist ik dit al, maar ik werd er met dit artikel bewust van gemaakt dat het belangrijk is herstel te brengen in alles dat jezelf hebt aangedaan en een onbalans in je lichaam en ziel hebt gecreëerd. Als christen weet ik natuurlijk dat ik dit samen met God en door God mag doen. Op het moment had ik ook weer veel lichamelijke klachten en werd ik geteisterd door doodsangsten. Het forum leerde me dat je genezing en heling kunt uitspreken over je eigen lichaam. Bovendien werd aangeraden om vergeving te vragen voor wat je je lichaam hebt aangedaan, evenals voor elk ongeloof en elke ziekte die je over jezelf hebt afgeroepen.
Hoewel het in eerste instantie wat zweverig klonk voor mij, besloot ik het toch te proberen. Ik begon bewust iedere negatieve uitspraak over mijn leven terug te geven aan God, inclusief de momenten waarop ik twijfelde aan mijn gezondheid en niet op God vertrouwde. Sinds ik hiermee ben begonnen, kan ik oprecht zeggen dat ik me veel beter voel. De stress, druk in mijn hoofd, en angsten zijn aanzienlijk verminderd. God is goed.

Getuigenis 2

We zouden op zendingsreis gaan met de groep naar Zuid-Afrika. Ik had flinke twijfels of beter gezegd ik had niet willen gaan. Ik ben geadopteerd en mijn verlangen en wens was en is dat ik eerst mijn vaderland zou gaan bezoeken. Ik heb enorme hoogtevrees en ook wel enige vliegangst. Ik ben God enorm dankbaar dat de vluchten goed gingen er bijna geen turbulentie of andere vliegproblemen waren. Mijn vliegangst zal nog meer gaan verminderen. Want het was een stap in geloof en wanneer we bij God zijn is er geen ruimte voor ongegronde angsten.

Getuigenis 3

Ik had God om een teken gevraagd zoals Gideon had gedaan

(Richteren 6: 36-40)
En Gideon zeide tot God: Indien Gij Israel door mijn hand zult verlossen, gelijk als Gij gesproken hebt;37Zie, ik zal een wollen vlies op den vloer leggen; indien er dauw op het vlies alleen zal zijn, en droogte op de ganse aarde, zo zal ik weten, dat Gij Israel door mijn hand zult verlossen, gelijk als Gij gesproken hebt.38En het geschiedde alzo; want hij stond des anderen daags vroeg op, en drukte het vlies uit, en hij wrong den dauw uit het vlies, een schaal vol waters.39En Gideon zeide tot God: Uw toorn ontsteke niet tegen mij, dat ik alleenlijk ditmaal spreke; laat mij toch alleenlijk ditmaal met het vlies verzoeken; er zij toch droogte op het vlies alleen, en op de ganse aarde zij dauw.40En God deed alzo in denzelven nacht; want de droogte was op het vlies alleen, en op de ganse aarde was dauw. (https://www.online-bijbel.nl/bijbelboek/Richteren/6/)

Ik had God gevraagd indien het de bedoeling zou zijn dat ik naar Zuid-Afrika zou gaan van hem een teken zou ontvangen. Ik zou naar mijn leidinggevende stappen en verlof vragen om de reis te maken. Er was net een drukke periode aangebroken en ik was ook al pas ziek geweest dus ik ging er van uit dat ik geen verlof zou krijgen. Het tegendeel was waar. Ik kreeg verlof en het verlof was echt verlof, het zou mij geen dagen kosten, want de leidinggevende vindt het prachtig wat we gingen verrichten en wilde graag op deze wijze hieraan bijdragen. Nu vroeg Gideon twee soortgelijke bevestigingen dus ook aan mijn opleiding vroeg, besprak ik dit of dit prima zou zijn en ook zij hoewel ik van hun formeel geen toestemming hoefde, stemde ze wel positief. Het was voor mij duidelijk dat ik had te gaan.

Verslag Afrika

We zouden op zendingsreis gaan met de groep. Een jaar vooraf had onze pastor ons al laten weten dat we konden beginnen met sparen, omdat er een zendingsreis in het vooruitzicht lag. Het exacte moment was nog onbekend, maar dit zou door G-d geleid worden, zodra het juiste moment daar was. Zodoende begon ik met sparen, zodat ik eventueel voldoende zou hebben en mee zou kunnen gaan als het moment zou aanbreken.
Het land van bestemming werd Zuid-Afrika. Dit was voor mij persoonlijk lastig, want ik had altijd gezegd dat ik pas een intercontinentale reis zou maken wanneer ik mijn eigen geboorteland zou bezoeken. Maar G-d liet mij inzien dat het goed was om deze reis met de groep te maken. Dus besloot ik gehoorzaam te zijn aan Zijn leiding. Het ging wel ten koste van mijn studie, maar die was toch al een uitdaging, en G-ds werk is belangrijker. Uiteindelijk heeft deze reis mij ook veel gebracht en zijn G-ds wegen vaak anders dan wat wij zelf voor ogen hebben, maar altijd tot ons voordeel.
Ongeveer negen maanden later kwam de bevestiging: er was een deur geopend om naar Zuid-Afrika te reizen. We zouden ontvangen worden door een host-gemeente, die ons onderwijs zou geven over onder andere kerkstichting, jongerenwerk, bevrijding, bidden en vasten, en nog een aantal andere onderwerpen. Plotseling werd het tijd om alles snel voor te bereiden, want zo’n reis vergt natuurlijk de nodige planning. Vrij nemen van werk en school, koffers inpakken, paspoorten controleren, en niet te vergeten: intensief bidden voor een goed verloop en veiligheid. We moesten ons volledig overgeven aan het onbekende en vertrouwen op G-d om de juiste keuzes te maken. We gingen namelijk niet zomaar naar Zuid-Afrika, maar naar de Ghetto van Johannesburg. De plek waar de gemiddelde mens liever niet altijd komt, maar G-d had deze plek zo voor ons geleid en Hij zou dan ook ons beschermen.

Eenmaal in Zuid-Afrika mochten we wonderlijke dingen meemaken en mensen dienen. We deelden brood en drinken uit aan daklozen mensen van de straat, en wat me diep raakte, was dat mensen letterlijk vochten om het brood – eenvoudig, kaal brood. Hoewel er ook armoede is in Nederland, waren deze omstandigheden bijna onwerkelijk. Als ik niet al eerder ervaring had gehad met zending, zou ik helemaal geschokt zijn geweest. Maar hoewel ik enigszins voorbereid was, blijft het intens en heel anders om dit van dichtbij mee te maken in plaats van via een nieuwsitem op het journaal. Het was bijzonder om, naast voedsel en kleding, ook Gods Geest over de mensen te mogen uitspreken.

Ons verblijf was dus ook in de achterbuurten, waar we gelukkig ‘veilig’ werden beschermd door de mensen die we mochten vertrouwen en natuurlijk G-ds protectie. Buiten de muren van ons verblijf was onrust de orde van de dag. Vechtpartijen, openbare dronkenschap, drugsgebruik, aanrandingen, misbruik, steek en schietincidenten en personen die gemarteld werden. Het was geen film, maar realiteit. Sommige zaken kregen we direct mee, andere hoorde we tijdens onze reis en of erna. G-d heeft ons zo geweldig beschermd dat ons niets is overkomen. In het verblijf zaten enkele kakkerlakken, maar dit is helaas redelijk gewoon voor deze buurt. Gelukkig hadden we bestrijdingsmiddelen en gebed om het onder controle te brengen en houden.

Gelukkig waren er ook mooie, prachtige momenten. Zoals er ook een gemoedelijker moment aanbrak toen we schoolmaterialen mochten uitdelen op een basisschool voor kinderen uit minderbedeelde gezinnen. De kinderen begroetten ons met liedjes en dans, en wij mochten hen evenzo worship-dance laten zien. Het was een prachtige uitwisseling. We konden bidden voor de kinderen en hen zegenen. Dit was voor mij een van de mooiste momenten van de reis, omdat de kinderen en de school zo open stonden om te ontvangen en enorm blij en dankbaar waren met onze aanwezigheid.
Daarnaast mochten we kleding, eten en drinken uitdelen aan alleenstaande ouders en verzorgers, voornamelijk moeders, maar ook enkele mannen en oudere kinderen die voor hun broertjes en zusjes zorgden. En ook hier stonden mensen open voor gebed en bevrijding en mochten we hoop en bemoediging uitspreken.

Er waren ook enkele momenten van ontspanning, waarin we bijvoorbeeld een dierentuin of een winkelcentrum konden bezoeken. Vooral het fruit was heerlijk vers en smaakvol. Ik ben en blijf dankbaar voor de ongekende gastvrijheid van de mensen daar. Hun warmte en vrijgevigheid stonden in sterk contrast met onze westerse gewoonten. De tijd die zij voor ons vrijmaakten, was een ware zegen en bemoediging. Het heeft me geïnspireerd om ook elementen van hun openheid in mijn eigen leven toe te passen. Verder heeft hun gebedsleven en vasten mij geïnspireerd om hier meer mee te gaan doen. Het was een leerzame reis waar mijn dank vooral uitgaat naar de hostpastor en zijn gezin en onze pastor en gezin die dit zo samen met ons mogelijk hebben gemaakt. Ik ben benieuwd wat de volgende zending en avontuur gaat brengen.

Van wille van privacy en veiligheid niet alles tot in details uitgewerkt, maar wil je meer weten dan mag je altijd persoonlijk meer ervaringen ontvangen.

Getuigenis (vrijgevigheid) Carlos Preuter

Als kind werd ik opgevoed met vrijgevigheid. Vrijgevigheid zit in het hart van onze familie. Ook mijn broertjes en overige familie zijn vrijgevig. Ik ben van nature vrijgevig, maar vooral menselijk vrijgevig. Ik sta graag voor een ander klaar en ondersteun waar nodig, dit heb ik al vanaf kind zijnde. Alleen nu moet ik concluderen dat ik het voorheen vooral eenvoudig vond om te geven als ik hier zin in had (dus zelf de controle erover had).
De Bijbeltekst: Mattheüs 19:20-21 De jongeman zei tegen Hem: Al deze dingen heb ik in acht genomen van mijn jeugd af; wat ontbreekt mij nog? Jezus zei tegen hem: Als u volmaakt wilt zijn, ga dan heen, verkoop wat u hebt, en geef het aan de armen, en u zult een schat hebben in de hemel; en kom dan en volg Mij. (Herziene Statenvertaling)

Ik herinner mij een moment dat ik ongeveer tien à elf jaar was en er bij gemeenteleden gezin een enorme brand was geweest. Hun hele huis was afgebrand. Daarop werd een goedereninzameling georganiseerd om deze mensen te ondersteunen. Deze mensen hadden letterlijk niets meer, behalve de kleding die ze aan hadden. De mensen hadden ook kinderen, een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Ik had op zich een prima jeugd, en ik had net enige tijd daarvoor twee legopakketten gekregen. Er werd geopperd dat ik dan wel een pakket kon doneren, want de kinderen van dat gezin hadden helemaal niets meer. Ik vond dit heel moeilijk, eigenlijk wilde ik dit niet. Ik was natuurlijk ook nog een kind, maar toch zat er ook al verbittering en egoïsme in mij, want zo vond ik dat anderen hier maar voor moesten zorgen. De verzekering, ouders of wie dan ook, maar ik niet. Die benoemde Bijbeltekst was zo confronterend, hoewel ik dat als kind destijds niet besefte of ermee bezig was. Maar de strekking was hetzelfde. Ik kan me niet meer helemaal herinneren hoe het precies ging. Ik geloof dat ik uiteindelijk ‘overgehaald’ was het te geven, maar het niet meer nodig was. Ik meen mij te herinneren dat ik me vervolgens schuldig voelde dat ik het niet gewoon meteen had gegeven, want wat stelde het eigenlijk voor! Ik had nog onderdak en het ‘was maar een speelgoed’, vervangbaar.

Ook later bleef ik met de gedachte zitten: waarom geeft de Almachtige God zelf niet aan de mensen die dingen nodig hebben? Waarom moet ik als mens dit doen? En waarom doen de rijken der aarde dit niet? De precieze strekking van deze tekst is mij nog steeds niet helemaal duidelijk, maar wat ik wel weet is dat ik een echte volgeling van Christus wil zijn en dus aan zijn Woord wil gehoorzamen. Soms begrijpen we niet alles, maar God heeft goede bedoelingen dat is toch wel een van de basisprincipes van het volgen van God. Dat God een goede God is die het beste met ons voor heeft.
Dan nog een tweede tekst: 2 Korinthe 9 vers 6-8: En dit zeg ik: Wie karig zaait, zal ook karig oogsten; en wie zegenrijk zaait, zal ook zegenrijk oogsten. Laat ieder doen zoals hij in zijn hart voorgenomen heeft, niet met tegenzin of uit dwang, want God heeft een blijmoedige gever lief. En God is bij machte elke vorm van genade overvloedig te maken in u, zodat u, wanneer u in alles altijd al het nodige bezit, overvloedig kunt zijn in elk goed werk.
Ook deze tekst vond ik ingewikkeld, want we mogen dus geven uit liefde voor de Heer, niet om rijkdom te ontvangen, maar om net als Jezus te handelen. Ik kwam tot de conclusie dat er maar één oplossing zou zijn: bidden om de gave van geven te ontvangen, zodat het mij geen moeite en energie meer zou kosten. Sinds ik hier specifiek voor gebeden heb, kwam er een verlichting over mij en vind ik het een stuk eenvoudiger om te geven. Als iemand zou zeggen: ‘verkoop je huis’, zou ik wel drie keer nadenken, want we moeten ook wijs handelen en bekijken aan wie we geven. Maar ik geloof dat we mogen geven volgens Bijbelse principes.

Persoonlijk geloof ik niet in het geven van tienden, want dit werd hoofdzakelijk in oude testament slechts als een richtlijn, wet voor hen die het moeilijk vonden om te geven. Het is in mijn optiek bedoeld als een startbedrag. Het wordt ook wettisch als we alleen via deze richtlijn geven. Ik denk dat het Woord eigenlijk van ons vraagt zoveel mogelijk te geven vanuit een blijmoedig hart. Maar ik denk dat je de Geest mag ontvangen om die vrijmoedigheid realiteit te laten worden. Want Mattheüs 23:23 zegt immers: Wee u, Schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars, want u geeft tienden van de munt, de dille en de komijn, en u laat het belangrijkste van de Wet na: het recht, de barmhartigheid en het geloof. Deze dingen zou men moeten doen en die andere dingen niet nalaten.

Sinds dit moment, nu zo’n vier jaar geleden, ben ik dagelijks groeiende om meer te geven en zie ik ook meer zegeningen in mijn leven. Helaas heb ik nog steeds te kampen met tegenslagen, teleurstellingen en ziekte, maar deze nemen wel af. Het lukt me steeds vaker om te delen vanuit een vrijmoedig hart en ik merk dat dit me vrijzet van stress, zorgen, vermoeidheid, ziekte en tegenslagen. Als je niet gehecht bent aan je materiele goederen dan heb je er ook geen stress over of het kapot kan gaan en of gestolen kan worden. En ik, we mogen vertrouwen dat God voorziet in wat we (echt) nodig hebben.
Dus mocht je meer vrijgevigheid willen ontvangen, bid ervoor en/ of laat voor je bidden. Want ik ben overtuigd dat dit een gave is die wellicht sommige van nature hebben, maar vele hierin echt vrijgezet mogen worden, zoals ik hierin zelf ook werd vrijgezet. Hoewel ik een keuze maakte om meer te willen geven had ik echt de Geest nodig om het ook uit te voeren. En als je gaat geven doe het in liefde en zonder verwachting, maar ook bedenk wie het echt nodig heeft, wie er echt verantwoord mee omgaat. Want er zijn ook vele huichelaars, dus bidt wie je het zou mogen schenken en hoeveel. Wees gezegend met een vrijmoedig en vrijgevig hart.

Andreas

Ik ben bij de Kehillah Beth Noohra geweest. De begeleiding is vriendelijk, zorgzaam en heeft mij geholpen nieuwe inzichten te krijgen over wie ik ben. Daarnaast heeft het mij een duw in de rug gegeven op de gebieden waar ik het nodig had.  Hierdoor voel ik mij vrij van binnen en ook in mijn hoofd.  De begeleiding heeft mij goed geholpen om de weg te bewandelen die ik op moest gaan om verder te komen. Soms was dit best confronterend, maar het heeft mij geholpen om mijn problemen te overwinnen.

Bovendien ben ik genezen van mijn achillespees door gebed en nu ben ik pijnvrij geworden. Ik prijs de Eeuwige Schepper en koning van hemel en aarde hiervoor.

HalleluYah!

Jelle

Op maandag 12 mei ben ik lelijk ten val gekomen, zo lelijk zelfs dat ik een gebroken teen had. In mijn leven heb ik veel vaker wat gebroken, en dacht met een simpel bezoekje aan het ziekenhuis dat ik er wel zou zijn. Ik kwam aan in het ziekenhuis, maar door de huidige hysterie rond covid, heb ik geen arts gezien, en geen arts heeft de foto kunnen bekijken, of een aantal testjes kunnen uitvoeren op eventuele overige schade, zoals ze bij breuken wel altijd doen.

Ik werd zonder verdere behandeling naar huis gestuurd, met het advies dan maar te rusten met een paracetamol. Maar naar mate de dagen voorbij gingen, werd de pijn steeds ondragelijker, mijn voet steeds kouder, een ijskou die omhoog kroop naar mijn onderbeen, en het gevoel dat steeds meer verdween in mijn voet. verschillende keren heb ik de dokter gebeld, en alle keren vertelde hij mij dat het wel mee viel, en het met voldoende beweging, en rust, over zou gaan. Maar 2 weken later was mijn onderbeen vanaf mijn knie, tot mijn voet, ijs en ijs koud, en mijn voet vanaf mijn enkel totaal gevoelloos. Ook waren mijn tenen dusdanig verkleurd, dat ze bijna zwart kleurde, zelfs de tenen waar ik niks aan had.

Wederom de dokter gebeld, en na een hoop aandringen, is er toch een arts geweest die naar mijn foto heeft gekeken, waarna het verlossende woord kwam, Ik had nooit op die voet mogen lopen, omdat er zenuwen beklemd zaten, die nu volledig doorgesneden waren.

De schaden die ik had opgelopen zou onherstelbaar zijn, en het was wachten tot de breuk genezen zou zijn, voordat de totale schade opgenomen kon worden.

Het was maandag, en ik was inmiddels 5 weken verder, zat aan de morfine tegen de zenuwpijn, met een voet waar ik geen gevoel meer in had, waarvan de kleur steeds donkerder werd, waar het leven letterlijk uit verdween.

Die maandag ochtend bad ik tot God, met eigenblijk een hoop klaagzang, ik stuntelde met krukken, en een rolstoel, ik ben nog maar 25, en heb onherstelbare schade, door medische blunders van dokters, of eigenlijk de dokters die er niet naar gekeken hadden.

Er is een gebedsgroep op de maandagavond om 20:00, waar ik graag mee connect wanneer ik kan.  Ik was samen met deze groep voorbeden aan het doen, toen Zijn Heilige Geest over mij kwam, en ik in zo'n diepe ontmoeting kwam, waar ik echt zat aan de voeten van Jezus, waar ik moest huilen, en Hem smeekte om deze last van mij af te nemen, mij te genezen, zodat ik weer lopen kon, en gewoon mijn leven weer kon oppakken.

Ik legde mijn handen op mijn tenen, ik bad in tongen, en sprak de kapotten zenuwen, en botten aan, waarbij ik hun beveelde te genezen, meteen voelde ik het leven, de warmte terug mijn been instromen, en vandaar mijn voet, waarna ik meteen Jezus bedankte dat Zijn striemen mijn genezing zijn.

Ik legde mijn handen steviger op mijn voeten, en beval de pijn mijn lijf te verlaten, waarna ik vol overgaven mijn krukken aan de kant gooide, opstond, en door de kamer liep.

Ik was genezen!

De dagen die volgde voelde ik hoe het leven verder mijn benen door stroomde. De zwelling verdween, het gevoel kwam terug, en de kleur werd weer normaal. Kortom, ik werd weer helemaal nieuw, en stond op in Hem, Hij die mij genas, en stromen van levend water door mij heen liet stromen.

Michael

Het begon allemaal begin 2024. Ik was erg vroeg opgestaan om te bidden en G-D te zoeken, dus de dag was goed begonnen. Toen ik tussen 6 en 7 uur beneden kwam om me verder klaar te maken om de dag te beginnen werd het erg onrustig thuis: er was al volop warm eten gekookt en de gelaatstoestand van mijn moeder veranderde compleet. Ik heb erg veel moeite met kooklucht in de vroege morgen. Door de onrust werd ik ook erg onrustig en voelde ik me gedwongen om voor mijn vader op te staan na vervelende opmerkingen van mijn moeder. Dit gebeurde echter precies op het moment dat ik het huis moest verlaten om naar m'n afspraak te gaan, anders zou ik te laat komen.

Ik ging dus op een onrustige en verkeerde manier het huis uit en het was erg glad buiten, ze hadden dit keer niet met zout gestrooid. Met de onrust in mijn lijf ging ik de weg op en slipte ik al gelijk bijna weg, wat ik nog kon herstellen. Nog geen 200 meter verder slipte ik met de auto volledig de weg over en kon ik niks meer doen. Ik viel met auto en al in de slootkant. Gelukkig stonden hier bomen en een lantaarnpaal die de auto opving, anders was ik rond 7-7:30 uur in de ochtend met flinke kou in de sloot gekomen. Toen de auto op z'n zij in de slootkant lag, ben ik meteen uit de auto gegaan en heb ik hulpdiensten gebeld, welke ik met moeite kon bereiken. Je moet je voorstellen dat dit erg zwaar is, aangezien het erg koud was. Uiteindelijk is dit ook goed gekomen.

Wonder boven wonder had ik geen schrammetje of pijn opgelopen, tenminste, dat dacht ik. Na een dag of 2 kreeg ik toch wat kleine pijntjes in mijn lichaam en twijfelde ik of ik naar de fysio moest gaan. Ik ben blijven bidden en door mijn drukke schema (en de huisarts die geen tijd in zijn schema had) kon ik sowieso niet naar de huisarts gaan, dus ik kon alleen maar bidden. Na een week is alle pijn volledig weggegaan en ben ik weer volledig fit. Prijs G-D.

Het mindere is dat de auto - ondanks dat deze niet echt total loss beschadigd leek te zijn - wel total loss is verklaard waardoor ik geen auto meer heb. Echter geloofde ik dat G-D een wonder zou gaan doen. Ik geloof niet dat als een deur dichtgaat, we tevreden moeten zijn met een andere deur die opengaat maar een mindere zegen is. Als voorbeeld, ik geloof niet dat het G-Ds wil is dat je van bijvoorbeeld een BMW naar een Toyota Aygo gaat, maar wel dat je van een Toyota Aygo naar een Toyota Prius gaat bijvoorbeeld. G-D heeft voorzien met iets beters dan m’n oude auto.

Ondanks de vervelende situatie met het ongeluk kan ik getuigen dat G-D écht een plan met m’n leven heeft. Het is een wonder dat alleen m’n auto schade heeft geleden en dat er verder niks is gebeurd. Wie weet wat voor ergs er was gebeurd als ik wél m’n weg had kunnen vervolgen, het was tenslotte erg glad die dag. En ik heb geleerd dat het beter is om nog een keer extra te bidden en tot rust te komen voor je je huis verlaat, ook al zou dat betekenen dat je je afspraak of trein mist. Het is beter je bij mensen te verontschuldigen dan bij G-D.